make.it.to.the.milkyway: 2011

donderdag 17 maart 2011

tomatensoep met hagelslag en kauwgomballen

read in case your bored: or you have spare time: or your just interested in your daughter:

mijn beantwoorde drie levensvragen van de Kosmos:

Wie ben ik?

Een vrouw, meisje, jong volwassene, iets er tussen in, het ligt eraan. Ik heb momenten waarop ik me een volwassene voel, dan gedraag ik me volwassen, dan praat ik volwassen taal, dan wordt ik behandeld als een volwassene, maar er zijn ook momenten dat ik me nog kind voel, dan voel ik me onzeker, naief, niets wetend. Dan praat ik wartaal uit, dan weet ik even niet meer waar ik mee bezig ben, dan maak ik mezelf gek. En krijg ik stress en migraine, of ik heb heel erg de behoefte om alleen te zijn, met een deken op de bank, en een lekker potje huilen, daar heb ik dan zin in, dat doe ik niet maar het gevoel is er en ik weet niet waar het op dat moment dan vandaan komt. Dan heb ik zin om thuis te zijn, bij mama en weer onder haar vleugels te gaan zitten. Of laatst nog, toen mijn verstandskiezen werden getrokken, toen voelde ik me ook heel klein, ik liep rond met een gezwel aan mijn wang, gruwelijke pijn en alleen maar yoghurtjes en zachte dingen kunnen eten. 19 jaar, aan het begin van de afgrond, het diepe waarin je gegooid wordt zodra je geen kind meer bent en je alles zelf moet gaan doen. Het is nog een beetje wiebelen maar dit is waar het echte leven begint, zodra je de afgrond overleefd. Ik heb een matras op de bodem gelegd, ik ga zacht neerkomen want ik geloof in mezelf. Er zit een energieke motor in mijn binnenste, die leeft op liefde en vrijheid. Ik ben iemand die veel vrijheid nodig heeft om mezelf goed en ver te kunnen ontwikkelen, met het gevoel dat mijn hoofd tussen een bankschroef zit zou ik ongelukkig worden. Ik wil volkomen onafhankelijk zijn in het leven op ieder gebied, ik wil niet met mensen mee liften. Dit zijn mijn streven die ik ga naleven. Ik ga het waarmaken voor mezelf. Met wilskracht, doorzettingsvermogen, een hoge sociale factor en de juiste energie moet ik lukken. Een portie geluk sla ik niet af in het leven, ik ben een denker, een single tasker. Mijn hoofd voelt als alle deuren open staan minstens zo groot als een skippybal. Ik weet nog niet wat maar ik ga het bereiken.

Wat kan ik:

Ik ben niet iemand die van zichzelf weet wat ze goed kan. Zelfs al hoor ik 10keer dat ik iets goed kan ik sla het niet op in mijn database. Ze zeggen dus dat ik goed kan schrijven, ik zelf kan wel zeggen dat ik schrijven leuk vind. Ik kan wel zeggen wat mijn passies zijn, want passies zijn dingen waar je voor leeft, die je hart verwarmen als je er mee bezig bent, waarin je kunt verzuipen als je er te diep in gaat. Maar het zegt niet of je er ook uitzonderlijk goed in bent, meestal gaat het wel samen, je vind dingen leuk omdat je ze kunt maar in principe staat het los van elkaar en ik hou me vast aan dat principe, de mens moet doen wat ie leuk vind. En dat begint al met een studie, waarom allemaal moeilijke ingewikkelde studies kiezen? Oja omdat je daar later dit of dat mee wordt, en daar wordt je rijk mee. Nou chapeau, 6jaar van je leven bezig zijn met iets wat je eigenlijk helemaal niet leuk vind om vervolgens die saaie baan te krijgen en de rest van je leven er aan besteden. Maar je verdiend wel bakken met geld. Ik zou je als vader willen, of als sponsor. Maar je gaat toch ook niet om met mensen die je eigenlijk niet zo leuk vind? Je eet toch ook geen dingen die je eigenlijk helemaal niet lust?

Waar ben ik naar opweg:

Naar het onbekende, ik volg mijn levenspad met een blinddoek om. Ik wil niet weten waar het pad eindigt, ik wil niet zien wat er komen gaat. Maar ik heb wel dromen. Dromen, denken, hopen. Dat zijn drie belangrijke dingen in het leven. Veel mensen ziend dat anders, veel mensen vinden dromen en hopen niet realistisch, die associëren het met zichzelf valse hoop geven, die mensen durven niet te dromen. Dromen worden vaak over een kant geschoren, er bestaan 2 soorten dromen, morgen wil ik de loterij winnen. Ik hoop dat ik miljonair wordt, ik wil een grote villa, ik wil, ik wil, ik wil. Dit zijn oppervlakkige gezegdes, meer wensen. Wensen komen niet uit als je ze niet echt wenst. Maar dromen kunnen uit komen, je moet er voor open staan, als jij iets heel graag wilt, en het is binnen bereik, daarmee bedoel ik niet verder dan een jaar weg dan komt die droom uit. Je moet er in geloven, je moet het echt dromen, droom in combinatie met hoop, daar moet je aan denken, als je iets echt wil en je hebt er alles voor over dan moet je dat tegen jezelf zeggen, hardop, in jezelf dat maakt niet uit. Zeg, denk, hoop het honderd keer. Het klinkt kinderachtig maar je moet je innerlijke krachten ervoor gebruiken. Het werkt echt, if you can dream it, you can have it. Ik ben opweg naar mijn geluk en ik voel in grote lijnen aan waar ik heen ga omdat ik durf te dromen. Ik durf te hopen en te denken. Zo worden mijn richtlijnen gevormd, verder laat ik me los, ik laat me sturen, alsof ik op mijn rug op de zee drijf en me mee laat voeren, ik kijk wel waar ik uit kom, maar ik hou me vast aan mijn innerlijke kracht. My life spirit will lead me. Dit is hoe ik wil leven.

x m

vrijdag 18 februari 2011

WHO'S YOUR DADDY

50 cents around Albert Cuyp market, Amsterdam

made by; mq

************************

my dad is old

my dad is grey

my dad is not bold

my dad is not going away

my dad is not dead

my dad doesnt pray a lot

my dad is a believer

my dad is still a youngster

my dad is peter pan

my dad is my biggest fan

x m

dinsdag 15 februari 2011

maandag 14 februari 2011

zaterdag 12 februari 2011

eleven o zeven

De wiek van de molen
tikt steeds even de zon aan
met een wanhoopsarmgebaar overbrugt
een frisbee dertig meter door de wind opkomend zand

het strand is een uitvergroting
van de behoefte aan verstrooiing
hier hoest men woorden in vele talen als zandkorrels die de maag schuren
terwijl zorgzaamheid uit plastic flesjes druppelt
en als vandalisme rond blijft slingeren

een teken gezet
een kreet geschreeuwd
morgen in het maanlicht de pure naaktheid
tegen de zon weerkaatsend
jaloezie
kwetsbaarheid
kunnen nooit geen vrede sluiten
vrienden niets te nimmer
proosten op het eeuwig lijn recht tegen over elkaar staande houden
poten gekruist een hek in het midden
geen wc in de verste verte te vinden
wie hier een vangnet werpt
zeeft het leven snel en zorgvuldig
schelpdieren glanzen na zonsondergang
kwallen resten fonkelen in het maanlicht
ieder zo zijn ding
als de wereld eerlijk verdeeld zou zijn
de nacht gelijk aan dag zou zijn

maar dag vult hebberig zijn zakken grist alles voor de neus van nacht weg
nacht zakt eenzaam neer in zijn eigen schaduw blijven hangen

en alle surfers dragen zwarte pakken